EvelyneSteeds meer diereneigenaren vragen mij om mee te kijken naar de behandeling van aandoeningen en vreemd gedrag bij hun (huis)dieren. Door mijn holistische kijk kan ik in samenwerking en overleg met het baasje, al dan niet naast de behandeling van een dierenarts, komen tot een alternatief behandelplan. Door intuïtief te voelen waar het probleem op energetisch niveau zit, kan ik via mijn handen de energie bij het dier weer in balans brengen en het zelfhelend vermogen van het dier versterken. Ik merk dat dieren eerst wat onrustig zijn, maar al snel door hebben hoe fijn de behandeling is, zich overgeven en zelfs bijna in me kruipen omdat ze weten dat het goed is. Meestal zien we al direct tijdens of vlak na de behandeling effect en is het probleem verholpen. Bij chronische problemen is vaker behandelen aangewezen. Dan zie je dat een dier al weet waar je voor komt en alvast lekker bij je gaat staan of liggen. Zo dankbaar!
Een voorbeeld: een hond kan niet meer opstaan, weet niet wat hem overkomt, kijkt hulpeloos om zich heen, is er onrustig van en dat voel je in het hele lijf. Het rechter achterbeen is zichtbaar pijnlijk en hij wil niet aangeraakt of opgetild worden. Tijdens de reiki sessie merk ik in eerste instantie dat de hond moet wennen en niet goed begrijpt wat ik kom doen. Na een paar minuten ontspant het dier meer, het krijgt vertrouwen in mij en voelt de warmte en energie die hij krijgt. Na nog een poosje begint de hond zich weer te bewegen, maar staat nog niet op. Hij beweegt zich meer naar me toe, ontspant volledig, legt zijn kop op mijn schoot en likt mijn hand. Dan gaat hij vredig liggen en ondergaat de rest van de behandeling. Als ik opsta is hij het er niet mee eens, hij kijkt me vragend aan.. ga je nu al weg? Ik praat nog wat na met zijn baasje en dan gebeurt het: de hond staat op en komt een knuffel halen.. of komt hij er juist een geven? Een beter compliment kan ik niet krijgen. Een volgende behandeling blijkt niet nodig, de hond gedraagt zich gelukkig weer als voorheen.
Nog een voorbeeld: een paard heeft al 2 jaar mok aan beide onderbenen achter. Van alles is al geprobeerd, de dierenarts kijkt ook mee en behandelt, maar ondanks alle dagelijkse liefdevolle zorg geneest het niet. Nu is er ook nog een schimmel bijgekomen. De benen zijn erg warm en net boven de enkel is de vacht grotendeels weg en ziet de huid vurig. Haar baasje is even niet bij machte om de verzorging op zich te nemen en ze vraagt mij of ik dat een aantal dagen over wil en kan nemen. Ik inventariseer hoe tot nu toe behandeld is. Hier komt ook mijn verpleegkundige ervaring van pas. Een huid houdt niet van agressieve middeltjes en mag niet volledig afgesloten worden, een huid wil ademen en dient zichzelf te herstellen. De dierenarts behandelt de schimmel. Dat helpt gelukkig wel. Ik stel voor een andere olie te gebruiken en de beschermende crème heel dun op te smeren zodat deze de huid niet volledig afsluit. We stellen vast dat het paard veel behoefte heeft aan fysiek contact en aandacht. Dus naast het behandelen van de benen borstel ik het paard ook, praat veel tegen haar en ondertussen pas ik reiki toe. Ook het paard moet eerst even wennen aan mijn aanwezigheid, de aanrakingen. Maar het vertrouwen groeit en naar mate ik vaker kom, blijft ze graag staan en eet ze zelfs rustig van het hooi terwijl ik bezig ben. Op de plekken waar de vacht weg was, begint weer haar te groeien, de huid is niet meer vurig, maar roze. De korsten en schilfers zijn steeds makkelijker te verwijderen en het been heeft nu een normale temperatuur. Het is nog heel kwetsbaar allemaal, maar dit behandelplan lijkt goed aan te slaan, dus we zetten op deze koers door!